Perowskia (Perovskia) to roślina bardzo łatwa w uprawie, dobrze znosząca suszę. Naturalnie występuje na suchych i gorących obszarach Afganistanu oraz środkowej Azji.  Drobne liście o srebrzysto-szarej barwie, pachną przy roztarciu szałwią. Wzniesione pędy tworzą ażurowe kępy, które drewnieją u podstawy. Największą ozdobą perowskii są fioletowo-niebieskie kwiaty, zebrane w długie kłosy, tworzące luźne, wierzchowate kwiatostany, dorastające do 50cm długości (Perovskia 'Blue Spire'), kolorem przypominają lawendę. Kwitnie od lipca aż do przymrozków. Kwiaty tej rośliny są nie tylko bardzo atrakcyjne, ale również miododajne (wabią głównie pszczoły, motyle i trzmiele).

Wymagania

Najlepiej rośnie na glebach lekkich, przepuszczalnych o pH zasadowym lub obojętnym (gdy podłoże będzie żyzne roślina straci swój zwarty pokrój oraz srebrno-szare ubarwienie). Lubi stanowiska słoneczne, suche, osłonięte od wiatrów. Jeśli chcemy żeby perowskia ładnie się krzewiła, obficiej kwitła, to należy ją przycinać wiosną kilka centymetrów nad ziemią. W ostre zimy może przemarzać więc należy ją okrywać (usypać kopczyk z kory).

Zastosowanie

Perowskia zjawiskowo wygląda posadzona w jednogatunkowych grupach na tle trawnika, ogrodzenia lub w towarzystwie lawendy, krwawników. Tworzy bardzo ciekawe kompozycje z innymi bylinami (jeżówkami, szałwiami, rudbekiami, rozchodnikami), krzewami (roże pnące, bukszpany). Doskonale nadaje się do sadzenia w ogrodach skalnych. Ładnie komponuje się z trawami ozdobnymi, może być sadzona w donicach. Ponieważ jest rośliną miododajną, sadzi się ją w rejonach pasiek.

Ciekawostka

Perowskia nazywana jest „rosyjską szałwią” (zapachem przypomina szałwię), bądź lawendowym krzewem. Perowskia to roślina rzadko spotykana w naszych ogrodach, jeśli jednak już w nich zagości , to jej kwiaty roztaczają piękny, szałwiowo-lawendowy zapach, który przyciąga motyle i pszczoły. W zimie dodatkową atrakcją są srebrnoszare kępy.